فولاد آلیاژی چیست؟

فولاد در واقع خود یک آلیاژ است که از ترکیب آهن و کربن به وجود می­اید. آلیاژ فولادی است که به دلیل استحکام، مقرون به صرفه بودن، ارزان و دسترس بودن، راحتی در استخراج و تولید بسیار حائز اهمیت و پرکاربرد می­باشد. همین دلیلی است که فولاد آلیاژی در تمام صنایع دیده شود. اما چیزی که فولاد را نسبت به بقیه آلیاژ­ها و فلزات منحصر به فرد کرده است؛ امکان ساخت انواع فولاد آلیاژی با اضافه کردن برخی عناصر به آن است. هنگام تولید فولاد و در مرحله ذوب فولاد عناصر مختلفی را به هدف تولید فولاد با قابلیت ­های بیشتر اضافه می­کنند. مهمترین این عناصر کربن بوده که تعیین کننده میزان سختی و نرمی آن است. به طوریکه هرچقدر میزان کربن بیشتر باشد حالت سختی شکنندگی و جوش ناپذیری آن نیز افزایش می­یابد. از همین رو کربن را به میزان متعادل در فولاد به کار می­برند تا آنجا که فولاد هم سخت شود و هم خاصیت جوش پذیری مناسبی پیدا کند. برای تولید فولاد آلیاژی و کاربرد آن، در کنار کربن که از خود آن نیز ورق کربنی ساخته می شود از عناصر دیگری مانند منگنز، بور ، وانادیم، کروم، منگنز، سیلیسم، تنگستن و غیره استفاده می­شود. هر کدام از این عناصر نوع خاصی از فولاد آلیاژی را با قابلیت­ها وخواص ویژه به وجود می­آورند. در نتیجه فولاد آلیاژی، فولادی است که در ترکیب خود علاوه بر کربن یک یا چند تا عناصر ذکر شده را داشته باشد. آنالیز انواع فولاد­های آلیاژی انواع فولاد آلیاژی و کاربرد آن به طور کلی به دو دسته فولاد کم آلیاژ و فولاد پر آلیاژ تقسیم می­شوند. فولاد کم آلیاژ به آن نوع از فولاد آلیاژی اطلاق می­شود که کمتر از 8 درصد عناصر آلیاژی را در محتوای خود داشته باشند. فولاد پر آلیاژ بر خلاف دسته قبلی بیشتر از 8 درصد عناصر آلیاژی در آن وجود دارد. فولاد ضد زنگ در همین دسته فولاد پر آلیاژ قرار می­گیرد. .